20 juni 2015 – In de vooraankondiging van het zomerconcert ‘Seizoenen’ had Voice al aangegeven “zich van een verrassende kant” te zullen laten zien, en daarmee bleek niets teveel gezegd. In twee voorstellingen werd het geïnteresseerde publiek zaterdag 20 juni in The Lux aangenaam vermaakt met een theatergebeurtenis die het midden hield tussen een concert en een toneelstuk.
Musical, dus…? Nee, dat ook weer niet direct. Meer cabaret, dan..? Muziekdrama..? Nee, ook niet, en in die ontkenningen lag nu juist de verrassing verborgen. Een etiket viel niet te plakken, en dat was de bedoeling ook helemaal niet.Hoofdthema was de wisseling der seizoenen. Men associëert die al gauw met maar al te menselijke gemoedstoestanden: herfstige melancholie, uitbundige lente, enzovoort. Maar daarop even een paar liedjes plakken, dat was voor ‘Voice’ veel te kort door de bocht. De loop der seizoenen pakte uit als projectie van een serieuze ondertoon: de levensloop, met levensvragen en levensproblematiek. Vriendschap, vreugde, liefdesverdriet, maar ook de nieuwe liefde in de lente, het kreeg allemaal een naam in zeer afwisselend licht repertoire, van de Zeeuwse band Racoon via Bløf naar Dotan, langs Brigitte Kaandorp, Marco Borsato, Trijntje Oosterhuis en Willeke Alberti naar Abba, het kon allemaal. Al die muzikale traktaties werden soepel aan elkaar gespeeld in korte, sketch-achtige momenten; inleidend, uitlopend, soms serieus, soms lekker zot. Vermakelijk was bijvoorbeeld een koddige barbecue die Michel Fugain’s Big Bazar moest verbeelden, onder de nog steeds aanstekelijke muziek van ‘Le Printemps’. Zó steek je dus iets van belegen datum in een fris jasje. Heel origineel!
Ook in vroeger tijden deed men goede zaken met het ‘seizoenenconcept’. Iedereen kent natuurlijk ‘De vier jaargetijden’ van Vivaldi. Die kwam als het ware in persoon nog even om de hoek kijken toen dirigent Vladimir Pairel zich ontpopte als heuse Stehgeiger en zich, naast dat overbekende Vivaldi-thema, zelfs nog even waagde aan een toefje salonmuziek.
‘Voice’ splitst zich soepel op in kleinere ensembles, stemgroepen en zelfs solisten, maar is duidelijk op z’n best in de totale koorklank. Dan vindt men elkaar, komt ingestudeerde precisie optimaal tot z’n recht, en laat het koor horen wat het écht in huis heeft. Dat beloonde het publiek terecht met een staande ovatie. ‘Voice’ is 30 jaar jong, en popelt zo te horen om er een volgend jubileum aan vast te knopen. Dan wéér een brok muziek-totaal-theater? (bron: Zeewolde Aktueel)
Geniet nog even na met de prachtige foto’s.